نویسنده: حامد هلالی 
بررسی بازی Tom Clancy’s The Division 2
حوالی سال 2015 بود که کمپانی فرانسوی یوبیسافت بازی جدید خود را که تحت اقتباس رمان های تام کلنسی ساخته شده بود، تحت عنوان The Division رونمایی کرد و توانست توجهات زیادی را به سمت خود و پروژه جدیدش که یک شوتر سوم شخص تمام عیار بود جلب کند. از گرافیک خیره کننده بازی که قدرت فوق العاده موتو سنودراپ را به تصویر می کشید و یک نیویورک زمستانی بسیار زیبا و اتمسفریک را به تصویر کشیده بود گرفته، تا دست و بال باز بازیکنان در میان مبارزات و پیاده سازی تاکتیک های تیمی در گیم پلی بازی. همه این موارد، نمایش های بازی The Division را به یکی از هیجان انگیزترین تجربیات طرفداران یوبیسافت تبدیل کرده بود و در نهایت در سال 2017 محصولی به دستشان رسید که متاسفانه نتوانست آنطور که باید و شاید، انتظاراتشان را برآورده کند. گرافیک بازی نسبت به نمایش های اولیه آن پسرفت بسیار زیادی کرده بود و از طرفی هم به طور کلی بازی محتویات جذابی را ارائه نمی داد و پس از گذشت ساعت های اولیه تجربه تان از آن، همه چیز رنگ و بوی تکراری شدن را به خود می گرفت. کمپانی یوبیسافت به تازگی دنباله بازی قبلی خود را تحت عنوان The Division 2 به انتشار رسانده است و حقیقتا موفق شده بازی بسیار خوبی بسازد. بازی The Division 2 مجموعه ای از تمام قول و قرارهایی است که قرار بود در بازی قبلی تجربه کنیم و حالا با اضافه کردن چند نقطه قوت دیگر، به یکی از بهترین بازی های یوبیسافت در چند سال اخیر تبدیل شده است.
اگر از طرفداران بازی های شوتر سوم شخص هستید و از طرفی هم علاقه زیادی به المان های معروف سبک نقش آفرینی مانند شخصی سازی کاراکترها و ارتقای قابلیت های آنها دارید، بازی The Division 2 می تواند تجربه بسیار لذت بخشی را برای شما به ارمغان بیاورد. برخلاف بازی قبلی که در فضایی سرد و بیمارگونه از شهر نیویورک جریان داشت، سازندگان بازی اینبار به سراغ شهر واشنگتن دی سی رفته اند و رنگ و لعاب گرم تری به بازی خود بخشیده اند. شهر واشنگتن دی سی با جزئیات هر چه تمام تر و شبیه به نسخه واقعی آن در بازی طراحی شده است و به اقتضای داستان بازی، فضایی بیمارگونه و اتمسفری سنگین را برروی خود احساس می کند. داستان بازی به طور کلی شامل اتفاقاتی کلیشه ای و تکراری در رابطه با نجات انسان هایی است که در خطر ابتلا به نوعی ویروس کشنده قرار گرفته اند؛ اما این روند گیم پلی و مراحل بازی است که ارزش تجربه آن را بالا برده است. همانند نسخه قبلی، همکاری تیمی حرف اول را در گیم پلی بازی می زند و بخش تک نفره بازی را که شامل تعدادی ماموریت بسیار جذاب می شود، می توانید به همراهی سه نفر دیگر از دوستانتان به صورت Co-Op تجربه کنید. البته بخش تک نفره را به صورت تک نفره و با همکاری هوش مصنوعی بسیار خوب بازی نیز می توان تجربه کرد، اما لذت واقعی The Division 2 را باید در همکاری های تیمی در آن جستجو کرد.
علاوه بر بخش داستانی بازی، The Division 2 محتویات بسیار زیاد دیگری دارد و بخش های چند نفره مختلفی را در خود جای داده است که می توانید ساعت های طولانی در طول چندین ماه به تجربه آنها بپردازید و بیشتر از همیشه کاراکتر اصلی خود را ارتقا دهید. ماموریت های فرعی بازی که در نقاط مختلف شهر واشنگتن دی سی پراکنده شده اند، در صورت به پایان رساندنشان، جوایز خوبی را به شما اهدا می کنند و از همین رو باعث می شوند با لذت خاصی به تجربه تک تک آنها بپردازید. بخش دارک زون که در بازی قبلی آنطور که می بایست ظاهر نشده بود، با محتویات بسیار بهتر و کامل تری در این بازی قرار گرفته است و فرصتی مناسب را مهیا کرده است که تجهیزات و پیشرفت های خود در طول تجربه تان از بازی را در آن آزمایش کنید و به مقابله با دیگر بازیکنان بپردازید یا حتی با آنها همکاری کنید. سیستم ارتقای تجهیزات و شخصی سازی سلاح ها هم با عمق بیشتری نسبت به نسخه قبلی در بازی قرار گرفته است و لذت پیشروی در بازی و لول آپ کردن در مراحل را دو چندان کرده است. بازی از نظر فنی نیز در زمینه گرافیک و موسیقی های متن، عملکرد بسیار خوبی دارد. هرچند باید برای گفتن این حرف، از باگ های همیشگی بازی های یوبیسافت چشم پوشی کرد. موردی که امیدواریم طی پچ هایی که برای بازی منتشر خواهند شد، رفته رفته بهبود یابند و به تجربه بازیکنان از این بازی بسیار خوب، آسیب نزنند.
